زمین گندید، آیا بر فراز آسمان کس نیست؟

…غریبم، قصه ام چون غصه ام بسیار
غم دل با تو گویم، غار!
من آن کالام را دریا فرو بُرده 
گله ام را گرگها خورده 
من آن آواره ی این دشت بی فرسنگ
من آن شهر اسیرم، ساکنانش سنگ 
کجایی ای حریق؟ ای سیل؟ ای آوار؟
اشارتها درست و راست بود اما بشارتها، 
ببخشا گر غبار آلودِ راه و شوخگینم، غار!
مگر دیگر فروغ ایزدی آذر مقدس نیست؟
مگر آن هفت انوشه خوابشان بس نیست؟
زمین گندید، آیا بر فراز آسمان کس نیست؟
گسسته است زنجیر هزار اهریمنی تر ز آنکه در بندِ  دماوندست؛ 
پشوتن مرده است آیا؟
و برف جاودان بارنده سامِ گُرد را سنگِ سیاهی
کرده است آیا؟ …

به امید روزی که در حرف زدنمون، عمل کردنمون، رای دادنمون و در تک تک انتخاب های زندگیمون، به جای من های وجودمان خدا رو در نظر بگیریم، روزی که همه صداها، هجاها، عمل ها، جناح ها و ...یکی باشد، روزی که همه یکی باشیم در ابدان گوناگون... روزی که خنده هر لب و گریه هر چشم از شادی و اندوه همه ما باشد، روزی که من... من نیست، من ما است و ما او ......

:: موضوعات مرتبط: گروه 9 (دلنوشته و یادگاری)